(กระทู้แรกน้ะค่ะถ้าพูดวนไปวนมาขอโทษด้วยพิมพ์ขอโทษด้วย)
เราอยู่กินกะสามีมาได้สองปีกว่าๆ เมื่อก่อนเรารักเค้ามากขาดไม่ได้ห่างกันไม่ได้เลยเราเชื่อใจเค้ามาก เพราะเค้าดูเป็นคนซื่อๆ เย็นชาหน่อยๆ ไม่ค่อยพูดมาก พอเรามีลูกเค้าดูไม่ตื่นเต้นแต่เราก็ไม่คิดไร เพราะเค้าดูแลเราดีพอสมควรตอนนั้นอยู่บ้านแฟน ตอนนั้นแพ้ท้องหนักมาก กินอะไรไม่ได้เลยเหม็นทุกอย่าง เลยขี้อาลมเสียเ ราก็รักกันดีแฟนเราติดเกมมือถือมาก ว่างเป็นต้องเล่นเลยไม่ค่อยได้คุยกันมาก จนจะคลอดลูกเค้าก็เล่นแต่เกมไม่เคยสนใจลูกเลยว่าเป็นไงดิ้นเก่งมั้ยไม่เคยคุยกะลูกเลยเราน้อยใจนอนร้องไห้ข้างๆเค้าแถบทุกวันตอนเค้าเล่นเกมเค้ายังไม่รู้เลยจนคลอดลูกออกมาตอนเฝ้าเราที่โรงบาลก็เล่นแต่เกม ไม่เคยถ่ายรูปลูกลงมือถือด้วยตัวเองวันเกิด วันครบรอบของเราก้อจำไม่ได้เค้าไม่เคยสนใจว่าตอนนั้นเรารู้สึกอย่างไง บอกรักสักครั้งได้มั้ยโดยไม่ต้องขอ หอมแก้มลูกสักครั้งได้มั้ยโดยที่เราไม่ขออุ้มลูกเองได้มั้ยโดยไม่ต้องขอ กับมาจากทำงานช่วยอุ้มลูกก่อนจับโทรศัพได้มั้ย ตอนนั้นเราระเบิดบ่อยมากเพราะเค้าดูไม่สนใจเรากะลูกเลย จนเดือนมกราคมที่ผ่านมาเราช๊อตมากต้องขายโทรศัพเครื่องใหม่ของเราเลยต้องใช้เครื่องเดียวกัน*วันนึง มีแชทเข้ามาเลยกลายเป็นจุดเปลี่ยนทุกอย่าง แชทจากผู้หญิง ถามแฟนเราว่า "ทำไรหรอ" ซึ่งคำนี้ใช้สำหรับคนที่ไม่ได้คุยครั้งแรกหน้าปกโปไฟล์ เป็นรูปภาพตามเน็ต ซึ้งเพื่อนเค้าเรารู้เฟสหมด เราเลยถามว่าใคร เค้าบอกว่าไม่รู้จัก และถามไปถามมาบอกว่าเพื่อน เรารู้ว่าไม่ใช่แน่ๆตอนนั้นน้ำตาเราไหลเจ็บมาก สิ่งแรกที่เราคิดเราถามเค้าตลอดว่ามีคนอื่นรึเปล่าบอกเราก่อนดีกว่าให้เรารู้เองน้ะถ้ามีก้อได้เครียกันดีๆเพราะเราโอเคตลอดแบบเพื่อนบางคนคือแฟนเก่าเค้าก้อหลายคนเราก้อโอเคเพราะถ้าบอกเราดีๆเรารับได้ เเต่พอถามมีคนอื่นมั้ยเค้าจะโมโหใส่ทุกที แต่ทำไม่วันนี้เค้าร้องไห้ขอโทษเรา เราถามว่าคุยมานานแค่ไหนแล้วเค้าบอกว่าก่อนเราท้อง ว้าวเลยลูกคลอดเดือนกันยา ตอนจับได้ลูกเราก้อ5เดือน ปีกว่าๆเลย เราขอเหตุผลว่าทำทำไม เค้าบอกยังรับไม่ได้ที่มีลูก เราเลยถามว่าที่ผ่านมารักเรามั้ยรักลูกมั้ยและถามไม่โทรคุยกันบ้างเปล่าเค้าบอกโทร แล้วทำไงถึงไม่โดนจับได้ เค้าคุยเสร็จจะลบทุกอย่างถ้าอยากคุยก็ทักเฟสไปขอเบอ #แน่นอนว่าผู้หญิ้งฝั่งนั้นมีสามีแล้วเขาเลยรับได้ เราเกือบเลิกตั้งแต่ตอนนั้น แต้เราลูกอ่อนคงทำงานไม่ได้แน่เราเค้าร้องไห้หนักมากจนเราสงสารเราให้โอกาศ (แต่เค้าดีตรงที่ไม่พูดคำหยาบเลยไม่เลยทำร้ายเราสักครั้งทั้งๆที่เราบึกบึนมาก) แต่เสียไม่ชอบอธิบายอะไร ส่วนเราไม่ชอบถามเยอะกลัวคำตอบ แต่เราก้อทะเลาะกันบ่อยเราเปลี่ยนไปชอบจิกกัดบ่นเก่ง และแน่นอนเราไม่ไม่เรื่องผู้ชายแน่ๆ เค้าเฉยชาเหมื่อนเดิมพอเรางอลเค้าเข้าชอบหนีหลับพอเช้าก้อทำตัวไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วถามว่ามีไรเป็นไรไม่พูดกะเค้า เราเป็นมีอะไรต้องการเครียตอนนั้นแต่เค้าชอบทำตรงข้ามเค้าชอบกินไรเราทำให้เค้าไม่ชอบกินผักกินเผ็ดเราทำให้ งานบ้านเราทำทุกอย่างเพื่อกับมาจะได้ให้เค้าได้มีเวลาเล่นกับลูกแต่เค้าก้อไม่สนใจเหมือนเดิมทุกอย่างกับมาเป็นแบบเดิมจนปัจุบันเราทะเลาะไม่คุยกะเค้าเป็นอาทิดเค้าก็ไม่สนใจเราเริ่มชินเพราะเค้าเป็นมาแต่แรกแล้ว จนทำให้ทุกวันนี้เราสบายใจมากถ้าไม่ได้คุยกะเค้าเพราะเราได้ทำในสิ่งที่อยากทำกินในสิ่งที่อยากกิน เราชอบกินเผ็ดแต่เค้าไม่ชอบทุกวันแทบไม่ได้คุยกัน ตั้งแต่จับได้ว่าคุยกะผู้หญิงอื่นเค้าเลิกติดเกมมาติดยูทูปแทนตอนนี้เราเริ่มคิดว่าเราอยากโสดอยากอยู่กะลูกสองคน เราเหนื่อยกับการที่เค้าไม่สนใจเราเค้าไม่สนใจแม้ว่าเราจะป่วยขนาดไหนก็ตามเค้าไม่เคยถามโอเคมั้ยเลี้ยงลูกไหวป่าว เค้าไม่เคยหึงเราไม่เคยงอลเรานานเพราะเราจะเป็นฝ่ายง้อตลอดบางทีเราบ่นเค้าแทบตายเค้าไม่เถียงไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลยเค้าไม่อธิบายอะไรกับเราเลยเค้าชอบทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเรา เราไม่คุยกะเค้าเค้าก็ไม่คุยกะเรา(ลืมตั้งแต่เกิดเรื่องเราย้ายมาอยู่บ้านเรา)
เราควรทำไงดี
ชีวิตคู่เป็นแบบนี้หรือเปล่าหรือเราเริ่มหมดใจ
เราอยู่กินกะสามีมาได้สองปีกว่าๆ เมื่อก่อนเรารักเค้ามากขาดไม่ได้ห่างกันไม่ได้เลยเราเชื่อใจเค้ามาก เพราะเค้าดูเป็นคนซื่อๆ เย็นชาหน่อยๆ ไม่ค่อยพูดมาก พอเรามีลูกเค้าดูไม่ตื่นเต้นแต่เราก็ไม่คิดไร เพราะเค้าดูแลเราดีพอสมควรตอนนั้นอยู่บ้านแฟน ตอนนั้นแพ้ท้องหนักมาก กินอะไรไม่ได้เลยเหม็นทุกอย่าง เลยขี้อาลมเสียเ ราก็รักกันดีแฟนเราติดเกมมือถือมาก ว่างเป็นต้องเล่นเลยไม่ค่อยได้คุยกันมาก จนจะคลอดลูกเค้าก็เล่นแต่เกมไม่เคยสนใจลูกเลยว่าเป็นไงดิ้นเก่งมั้ยไม่เคยคุยกะลูกเลยเราน้อยใจนอนร้องไห้ข้างๆเค้าแถบทุกวันตอนเค้าเล่นเกมเค้ายังไม่รู้เลยจนคลอดลูกออกมาตอนเฝ้าเราที่โรงบาลก็เล่นแต่เกม ไม่เคยถ่ายรูปลูกลงมือถือด้วยตัวเองวันเกิด วันครบรอบของเราก้อจำไม่ได้เค้าไม่เคยสนใจว่าตอนนั้นเรารู้สึกอย่างไง บอกรักสักครั้งได้มั้ยโดยไม่ต้องขอ หอมแก้มลูกสักครั้งได้มั้ยโดยที่เราไม่ขออุ้มลูกเองได้มั้ยโดยไม่ต้องขอ กับมาจากทำงานช่วยอุ้มลูกก่อนจับโทรศัพได้มั้ย ตอนนั้นเราระเบิดบ่อยมากเพราะเค้าดูไม่สนใจเรากะลูกเลย จนเดือนมกราคมที่ผ่านมาเราช๊อตมากต้องขายโทรศัพเครื่องใหม่ของเราเลยต้องใช้เครื่องเดียวกัน*วันนึง มีแชทเข้ามาเลยกลายเป็นจุดเปลี่ยนทุกอย่าง แชทจากผู้หญิง ถามแฟนเราว่า "ทำไรหรอ" ซึ่งคำนี้ใช้สำหรับคนที่ไม่ได้คุยครั้งแรกหน้าปกโปไฟล์ เป็นรูปภาพตามเน็ต ซึ้งเพื่อนเค้าเรารู้เฟสหมด เราเลยถามว่าใคร เค้าบอกว่าไม่รู้จัก และถามไปถามมาบอกว่าเพื่อน เรารู้ว่าไม่ใช่แน่ๆตอนนั้นน้ำตาเราไหลเจ็บมาก สิ่งแรกที่เราคิดเราถามเค้าตลอดว่ามีคนอื่นรึเปล่าบอกเราก่อนดีกว่าให้เรารู้เองน้ะถ้ามีก้อได้เครียกันดีๆเพราะเราโอเคตลอดแบบเพื่อนบางคนคือแฟนเก่าเค้าก้อหลายคนเราก้อโอเคเพราะถ้าบอกเราดีๆเรารับได้ เเต่พอถามมีคนอื่นมั้ยเค้าจะโมโหใส่ทุกที แต่ทำไม่วันนี้เค้าร้องไห้ขอโทษเรา เราถามว่าคุยมานานแค่ไหนแล้วเค้าบอกว่าก่อนเราท้อง ว้าวเลยลูกคลอดเดือนกันยา ตอนจับได้ลูกเราก้อ5เดือน ปีกว่าๆเลย เราขอเหตุผลว่าทำทำไม เค้าบอกยังรับไม่ได้ที่มีลูก เราเลยถามว่าที่ผ่านมารักเรามั้ยรักลูกมั้ยและถามไม่โทรคุยกันบ้างเปล่าเค้าบอกโทร แล้วทำไงถึงไม่โดนจับได้ เค้าคุยเสร็จจะลบทุกอย่างถ้าอยากคุยก็ทักเฟสไปขอเบอ #แน่นอนว่าผู้หญิ้งฝั่งนั้นมีสามีแล้วเขาเลยรับได้ เราเกือบเลิกตั้งแต่ตอนนั้น แต้เราลูกอ่อนคงทำงานไม่ได้แน่เราเค้าร้องไห้หนักมากจนเราสงสารเราให้โอกาศ (แต่เค้าดีตรงที่ไม่พูดคำหยาบเลยไม่เลยทำร้ายเราสักครั้งทั้งๆที่เราบึกบึนมาก) แต่เสียไม่ชอบอธิบายอะไร ส่วนเราไม่ชอบถามเยอะกลัวคำตอบ แต่เราก้อทะเลาะกันบ่อยเราเปลี่ยนไปชอบจิกกัดบ่นเก่ง และแน่นอนเราไม่ไม่เรื่องผู้ชายแน่ๆ เค้าเฉยชาเหมื่อนเดิมพอเรางอลเค้าเข้าชอบหนีหลับพอเช้าก้อทำตัวไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วถามว่ามีไรเป็นไรไม่พูดกะเค้า เราเป็นมีอะไรต้องการเครียตอนนั้นแต่เค้าชอบทำตรงข้ามเค้าชอบกินไรเราทำให้เค้าไม่ชอบกินผักกินเผ็ดเราทำให้ งานบ้านเราทำทุกอย่างเพื่อกับมาจะได้ให้เค้าได้มีเวลาเล่นกับลูกแต่เค้าก้อไม่สนใจเหมือนเดิมทุกอย่างกับมาเป็นแบบเดิมจนปัจุบันเราทะเลาะไม่คุยกะเค้าเป็นอาทิดเค้าก็ไม่สนใจเราเริ่มชินเพราะเค้าเป็นมาแต่แรกแล้ว จนทำให้ทุกวันนี้เราสบายใจมากถ้าไม่ได้คุยกะเค้าเพราะเราได้ทำในสิ่งที่อยากทำกินในสิ่งที่อยากกิน เราชอบกินเผ็ดแต่เค้าไม่ชอบทุกวันแทบไม่ได้คุยกัน ตั้งแต่จับได้ว่าคุยกะผู้หญิงอื่นเค้าเลิกติดเกมมาติดยูทูปแทนตอนนี้เราเริ่มคิดว่าเราอยากโสดอยากอยู่กะลูกสองคน เราเหนื่อยกับการที่เค้าไม่สนใจเราเค้าไม่สนใจแม้ว่าเราจะป่วยขนาดไหนก็ตามเค้าไม่เคยถามโอเคมั้ยเลี้ยงลูกไหวป่าว เค้าไม่เคยหึงเราไม่เคยงอลเรานานเพราะเราจะเป็นฝ่ายง้อตลอดบางทีเราบ่นเค้าแทบตายเค้าไม่เถียงไม่มีปฏิกิริยาใดๆเลยเค้าไม่อธิบายอะไรกับเราเลยเค้าชอบทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเรา เราไม่คุยกะเค้าเค้าก็ไม่คุยกะเรา(ลืมตั้งแต่เกิดเรื่องเราย้ายมาอยู่บ้านเรา)
เราควรทำไงดี